|| ಶ್ರೀ ರಾಮ ಜಯ ರಾಮ ಜಯ ಜಯ ರಾಮ ||

Saturday, March 19, 2011





 
PÀvÀåðªÁå©üªÀiÁ£À


fêÀ£ÀªÉAzÀgÉ »ÃUÉãÉÃ; EµÉÖãÉÃ. ¥Àæw ºÀAvÀzÀ®Æè zÀéAzÀé, feÁÕ¸ÉUÀ¼ÉÃ. ¸Àj-vÀ¦à£À ¨ÉzÀÄPÁlzÀ¯Éèà §ºÀ¼ÀµÀÄÖ PÁ®ºÀgÀt. ¥Àæw ¸ÀAzÀ¨sÁð£ÀĸÁgÀ ªÀÄvÀÄÛ ªÀåQÛUÀvÀªÁV F ¸Àj-vÀ¥ÀÄàUÀ¼À ªÁåSÉå PÀÆqÀ §zÀ¯ÁUÀĪÀÅzÉA§ÄzÀÆ ¸ÀªÀð«¢vÀªÁzÀ ªÀiÁvÀÄ. ºÁUÁV J®ègÀÆ J®èªÀ£ÀÆß ¸ÀvÀåªÉAzÀÄ M¦àPÉƼÀî¯ÁgÀgÀÄ; CzÉà jÃw J®èªÀ£ÀÆß vÀ¥ÉàAzÀÆ ¸ÀĪÀÄä¤gÀ¯ÁgÀgÀÄ. ¥ÀjuÁªÀÄ: ¤gÀAvÀgÀ ¸ÀAWÀµÀð.

DvÁä©üªÀiÁ£À, ¸Áé©üªÀiÁ£À, DvÀäUËgÀªÀ EvÁå¢ J®èªÀÇ MAzÉà CxÀð ¤ÃqÀĪÀ ¥ÀzÀUÀ¼ÀÄ. CzÀÄ ªÀåQÛAiÀÄ, £ÉÃgÀªÁV ºÉüÀ¨ÉÃPÉAzÀgÉ, ¸Àé-¥ÀæwµÉ× (ego) CxÀªÁ CºÀAPÁgÀ. £ÀªÀÄä £ÀA©PÉUÀ½UÉ ªÀÄvÀÄÛ £ÁªÀÅ £ÀªÀÄä ¸ÀA¸ÁÌgÀ¢AzÀ gÀÆrü¹PÉÆAqÀÄ §AzÀ ¨sÁªÀ£ÉUÀ½UÉ ªÀÄvÀÄÛ PÀ°à¹PÉÆAqÀ ¤jÃPÉëUÀ½UÉ EvÀgÀjAzÀ zsÀPÉÌAiÀÄÄAmÁzÁUÀ, £ÀªÀÄä ªÀÄÆV£À £ÉÃgÀPÉÌ £ÀªÀÄä ¥Àj¸ÀgÀ ¸ÀàA¢¸ÀzÁzÁUÀ £ÁªÀÅ CzÀ£ÀÄß ¸À»¸À¯ÁgɪÀÅ. DUÀ £ÀªÀÄä CºÀA eÁUÀÈvÀªÁUÀÄvÀÛzÉ. ¥ÀæwQæAiÉÄ £Á£Á jÃwAiÀÄ°è ºÉÆgÀºÉƪÀÄÄävÀÛzÉ. ««zsÀ jÃwAiÀÄ C¥ÉÃQëvÀ ªÀÄvÀÄÛ C£À¥ÉÃQëvÀ ¥ÀjuÁªÀÄUÀ½UÉ ªÀÄÆ®PÁgÀtªÁUÀÄvÀÛzÉ. §ºÀÄ ¸ÀAzÀ¨sÀðUÀ¼À°è F DvÁä©üªÀiÁ£ÀPÀÆÌ ªÀÄvÀÄÛ zÀÄgÀ©üªÀiÁ£ÀPÀÆÌ ªÀåvÁå¸ÀªÉà w½AiÀÄzÁV©qÀÄvÀÛzÉ. zÀÄgÀ©üªÀiÁ£ÀªÀ£Éßà ¤dªÁzÀ DvÁä©üªÀiÁ£ÀªÉAzÀÄ ¥Àj¨sÁ«¹ JqÀªÀŪÀªÀgÉà §ºÀĪÀÄA¢. ºÁUÁV F DvÀäUËgÀªÀ JAzÀgÉãÀÄ? JA§ÄzÉà MAzÀÄ zÉÆqÀØ ¥Àæ±ÉßAiÀiÁV ©qÀÄvÀÛzÉ. MªÉÄä NªÀð ªÀÈzÀÞgÀÄ zÁjAiÀÄ°è §gÀÄwÛzÁÝUÀ CªÀjUÉ w½zÀ ¨Á®PÀ£ÉƧâ£ÀÄ JzÀÄgÁUÀÄvÁÛ£É; ¸ÀĪÀÄä£Éà ªÀÄÄAzÀPÉÌ ºÉÆÃUÀÄvÁÛ£É. DUÀ CªÀgÉ£ÀÄßvÁÛgÉ: “K£ÉÆÃ, ªÀAiÀĸÁìzÀªÀgÀÄ §AzÁUÀ ªÀÄAiÀiÁðzÉ PÉÆqÀ¨ÉÃPÉAzÀÄ UÉÆwÛ®èªÉãÉÆÔ JAzÀÄ UÀzÀgÀÄvÁÛgÉ. DUÀ D ºÀÄqÀÄUÀ ºÉüÀÄvÁÛ£É: “¸Áé«Ä, vÀªÀÄä°è ªÀÄAiÀiÁðzÉ EgÀ°®èªÉAzÀÄ £À£ÀUÉ w½¢gÀ°®è. E£ÀÄß ªÀÄÄAzÉ PÉÆqÀÄvÉÛãɔ JAzÀ£ÀAvÉ! ºÁUÉà F ªÀÄAiÀiÁðzÉ/¸Áé©üªÀiÁ£À/DvÀäUËgÀªÀzÀ ¥ÀjPÀ®à£É ¤dPÀÆÌ ©ü£Àß©ü£ÀߪÁVgÀÄvÀÛzÉ. J®è ¸ÀAzÀ¨sÀðUÀ¼À®Æè £ÁªÀÅ CzÀPÉÌ CAvÀºÀ ¥ÁæªÀÄÄRåvÉ ¤ÃqÀ¨ÉÃPÉà JA§ zÀéAzÀé PÀÆqÀ PÁqÀÄvÀÛzÉ. £ÀªÀÄä DvÁä©üªÀiÁ£ÀzÀ ¥ÀgÁPÁµÉ׬ÄAzÀ EvÀgÀjUÉ AiÀiÁªÀÅzÉà jÃwAiÀÄ £ÉÆêÀÅ, ¸ÀAPÀl ªÀÄvÀÄÛ ºÁ¤ GAmÁUÀ¨ÁgÀzÉA§ÄzÀÆ PÀÆqÀ UÀªÀĤ¸À¨ÉÃPÁzÀ CA±ÀªÉÃ. F jÃw £ÀªÀÄä JA¢£À PÀvÀðªÀå¥Á®£É ªÀÄvÀÄÛ DvÀäUËgÀªÀzÀ «µÀAiÀÄzÀ £ÀqÀÄªÉ ¸ÀªÀÄ£ÀéAiÀÄ ¸Á¢ü¸ÀĪÀ ¥ÀæAiÀÄvÀß ªÀiÁvÁæ PÀwÛAiÀÄ C®ÄV£À ªÉÄð£À £ÀrUÉAiÀÄAvÉ.

PÀvÀðªÀå JAzÀgÉ £ÀªÀÄä ¥Á°UÉ §AzÀ PÉ®¸À/dªÁ¨ÁÝj/ºÉÆuÉUÁjPÉ. EzÀ£Éßà ¨sÀUÀªÀ¢ÎÃvÉAiÀÄ°è PÀªÀÄð JAzÀÆ PÀgÉ¢zÁÝgÉ. PÀªÀÄð ¸À£Áå¸ÀQÌAvÀ (PÀªÀÄð ªÀiÁqÀzÉà EgÀĪÀÅzÀQÌAvÀ) PÀªÀÄð AiÉÆÃUÀPÉÌà ¨sÀUÀªÀ¢ÎÃvÉ ºÉZÀÄÑ ¥Áæ±À¸ÀÛöåvÉ ¤ÃrzÉ. CAzÀgÉ ¥Á°UÉ §AzÀ PÀvÀðªÀåªÀ£ÀÄß ¤ªÀðAZÀ£É¬ÄAzÀ, ¤°ð¥ÀÛ ªÀÄvÀÄÛ ¤gÀ¥ÉÃPÀë ¨sÁªÀ¢AzÀ ¤ªÀð»¸ÀĪÀÅzÀÄ JAzÀÄ CxÉÊð¸À§ºÀÄzÀÄ. CAzÀgÉ PÀªÀiÁðZÀgÀuÉ ¸ÁzsÀ£Á¥ÀxÀzÀ°è C¤ªÁAiÀÄðªÁzÀ ªÀÄvÀÄÛ Cwà ¥ÁæªÀÄÄRåªÁzÀ MAzÀÄ WÀlÖ. ªÀiÁ£ÀªÀ d£Àä ¥ÀqÉzÀ ªÉÄÃ¯É ¯ËQPÀ fêÀ£À ¤ªÀðºÀuɬÄAzÀ »rzÀÄ CAwªÀÄ DzsÁåwäPÀ ¸ÁzsÀ£Á¥ÀxÀzÀ°è ¸ÁUÀ¨ÉÃPÁzÀgÉ F PÀªÀÄðUÀ¼Éà ¸ÉÆÃ¥Á£À. £ÁªÀÅ JAvÀºÀ PÀªÀÄðUÀ¼À£ÀÄß ªÀiÁqÀ¨ÉÃPÀÄ? JAvÀºÀ PÀªÀÄðUÀ¼À£ÀÄß ªÀiÁqÀ¨ÁgÀzÀÄ? PÀªÀÄðzÀ GzÉÝñÀUÀ¼ÉãÀÄ? PÀªÀÄðUÀ¼À£ÀÄß AiÀıÀ¹éAiÀiÁV ¤ªÀð»¸ÀĪÀ ªÀĪÀÄðªÉãÀÄ? ªÀÄÄAvÁzÀ ¥Àæ±ÉßUÀ¼ÀÆ PÀÆqÀ PÀªÀÄðPÉÌ £ÁªÀÅ vÉÆqÀV¹PÉƼÀÄîªÀ ªÀÄÄ£Àß aAw¸À¨ÉÃPÁzÀ «µÀAiÀÄUÀ¼ÉÃ. ¥Á°UÉ §AzÀ PÀvÀðªÀåªÀ£ÀÄß ¥sÀ¯Á¥ÉÃPÉë¬Ä®èzÉà ‘¨sÀUÀªÀzÀ¥Àðt’ ¨sÁªÀ¢AzÀ ªÀiÁqÀÄ JA§ÄzÉà £ÀªÀÄä ªÉÃzÀ, G¥À¤µÀvÀÄÛ ªÀÄvÀÄÛ ¨sÀUÀªÀ¢ÎÃvÉUÀ¼À ¸ÁgÀ. D¸ÀPÀÛgÀ»vÀ£ÁV PÀvÀðªÀåªÀ£ÀÄß ªÀiÁqÀĪÀªÀ£Éà ¤dªÁV ±ÉæõÀףɤ¹PÉƼÀÄîvÁÛ£É.

PÀvÀðªÀå¥Á®£É ¸ÀªÀÄAiÀÄzÀ°è £ÁªÀÅ C£ÉÃPÀ ¸ÀªÀĸÉåUÀ¼À£ÀÄß JzÀÄj¸À¨ÉÃPÁUÀÄvÀÛzÉ. C£ÉÃPÀ ¸ÀAzÀ¨sÀðUÀ¼À°è £ÁªÉà ¥Àj¨sÁ«¹PÉÆAqÀ £ÀªÀÄä ‘DvÀä UËgÀªÀ’ PÀÆÌ zsÀPÉÌAiÀÄÄAmÁUÀ§ºÀÄzÀÄ (£ÀªÀÄä zÀȶÖAiÀÄ°è!). £ÀªÀÄä fêÀ£ÀzÀÄzÀÝPÀÆÌ NªÀð ªÀåQÛ £ÀªÀÄä£ÀÄß »ÃAiÀiÁ½¸ÀĪÀÅzÀ£Éßà PÁAiÀÄPÀ ªÀiÁrPÉÆArzÁÝ£ÉAzÀÄPÉƽî. D ªÀåQÛ CPÀ¸Áävï MªÉÄä C¥ÀWÁvÀQÌÃqÁV ¸ÁªÀÅ-§zÀÄQ£À ºÉÆÃgÁlzÀ°èzÁÝUÀ £ÀªÀÄä£ÀÄß ©lÖgÉ ¨ÉÃgÁgÀÆ C°è®èªÉAzÁzÁUÀ, E°è £ÀªÀÄä DvÀäUËgÀªÀ ªÀÄÄRåªÉÇà CxÀªÁ £ÀªÀÄä PÀvÀðªÀå ªÀÄÄRåªÉÇà JA§ÄzÀ£ÀÄß ¤zsÀðj¸À¨ÉÃPÁzÀªÀgÀÄ £ÁªÉÃ?  EvÀgÀgÀ §UÉÎ £ÁªÀÅ C£ÉÃPÀ ¥ÀƪÁðUÀæºÀªÁzÀ «ZÁgÀUÀ¼À£ÀÄß £ÀªÀÄä°è vÀÄA©¹PÉÆAqÀÄ ©nÖgÀÄvÉÛêÉ. ºÁUÁV CªÀgÀ ¥ÀæwAiÉÆAzÀÄ £ÀqÉ-£ÀÄrAiÀÄ£ÀÆß £ÁªÀÅ ¸ÀA±ÀAiÀiÁvÀäPÀ ªÀÄvÀÄÛ ªÉÊAiÀÄÄQÛPÀ zÀȶ֬ÄAzÀ £ÉÆÃqÀÄvÉÛêÉ: £ÀªÀÄä£Éßà PÀÄjvÀÄ ªÀiÁrzÉÝAzÀÄ wêÀiÁ𤹩qÀÄvÉÛêÉ. ¥ÀæwPÀëtzÀ®Æè CªÀgÀÄ £ÀªÀÄä DvÀäUËgÀªÀPÉÌ ZÀÄåw vÀgÀĪÀ PÉ®¸À ªÀiÁqÀÄwÛzÁÝgÉAzÉà ¨sÁ«¸ÀÄvÉÛêÉ. F ªÀiÁAiÉÄAiÀÄ ¥ÀgÀzÉ §AzÁUÀ £ÁªÀÅ C£ÉÃPÀ ¨Áj PÀvÀðªÀå «ªÀÄÄRgÁUÀÄvÉÛêÉ; PÀvÀðªÀå ¯ÉÆÃ¥ÀªÀ£ÀÆß ªÀiÁr©qÀÄvÉÛêÉ. “»jAiÀÄgÀÄ ¨ÉÊzÀÄ ºÉüÀĪÀÅzÀÄ §zÀÄPÀ°PÁÌV” JA§ ªÀiÁvÉÆA¢zÉ. £ÁªÀÅ £ÀªÀÄä PÀvÀðªÀåUÀ¼À£ÀÄß ªÀÄ£À:¥ÀÆgÀéPÀ ºÀA¸ÀQëÃgÀ £ÁAiÀÄåzÀAvÉ ¤ªÀð»¹zÀgÀÆ PÀÆqÀ, ºÀ®ªÀÅ ¸ÀAzÀ¨sÀðUÀ¼À°è, EvÀgÀgÀ ¥ÀjºÁ¸À, PÉÆAPÀÄ£ÀÄrUÀ¼ÀÄ ªÀÄvÀÄÛ nÃPÉ-n¥ÀàtÂUÀ¼ÀÄ £ÀªÀÄä DvÁä©üªÀiÁ£ÀªÀ£ÀÄß PÉtPÀÄvÀÛ¯Éà EgÀÄvÁÛgÉ. ºÁUÉ EvÀgÀgÀÄ £ÀªÀÄä£ÀÄß PÀqÉUÀt¹zÁUÀ, ªÀÈxÁ nÃPÉ-n¥ÀàtÂUÀ¼À£ÀÄß ªÀiÁrzÁUÀ £ÀªÀÄä CAvÀ:ZÀPÀëÄUÀ¼ÀÄ eÁUÀÈvÀªÁUÀ¨ÉÃPÀÄ. J®èªÀ£ÀÆß ¹éÃPÀj¹ £ÀªÀÄä PÀvÀðªÀå¥Á®£ÉAiÀÄ zÀȶ֬ÄAzÀ ¸ÀPÁgÁvÀäPÀªÁV §¼À¹PÉƼÀÄîªÀ ¸ÁªÀÄxÀåð ¨É¼É¹PÉƼÀî¨ÉÃPÀÄ. ¥ÀÄgÀAzÀgÀzÁ¸ÀgÀ F QÃvÀð£É JµÀÄÖ ªÀiÁ«ÄðPÀ £ÉÆÃr:

“zsÀªÀÄðªÉà dAiÀĪÉA§ ¢ªÀå ªÀÄAvÀæ
ªÀĪÀÄðªÀ£ÀjvÀÄ ªÀiÁqÀ°¨ÉÃPÀÄ vÀAvÀæ
«µÀ«QÌzÀªÀUÉ µÀqÀæ¸ÀªÀ£ÀÄt¸À°¨ÉÃPÀÄ
zÉéõÀ ªÀiÁrzÀªÀ£À ¥ÉÆö¸À°¨ÉÃPÀÄ
¥ÀĹ ªÀiÁr PÉr¸ÀĪÀ£À ºÁr ºÀgÀ¸À°¨ÉÃPÀÄ
ªÉÆøÀ ªÀiÁqÀĪÀ£À ºÉ¸ÀgÀÄ ªÀÄUÀ¤VqÀ¨ÉÃPÀÄ.....
PÉÆAzÀ ªÉÊjAiÀÄ ªÀÄ£ÉUÉ £ÀqÉzÀÄ ºÉÆÃUÀ°¨ÉÃPÀÄ
PÀÄAzÉt¸ÀĪÀªÀgÀ UɼÉvÀ£À ªÀiÁqÀ¨ÉÃPÀÄ
PÉÆAqÉÆAiÀÄÄÝ §rAiÀÄĪÀªÀgÀ PÉÆAqÁqÀÄwgÀ¨ÉÃPÀÄ
PÀAqÀÄ ¸À»¸ÀzÀªÀgÀ PÀgÉAiÀĨÉÃPÀÄ.....”

AiÀiÁªÀÅzÉà EµÁÖxÀðUÀ¼À£ÀÆß C¥ÉÃQë¸ÀzÉà £ÀªÀÄä PÀvÀðªÀå ªÀiÁqÀĪÀÅzÀÄ Cw±ÉæõÀתÉA§ÄzÀÄ FUÁUÀ¯Éà ¸ÀàµÀתÁzÀAvÀºÀ «ZÁgÀ. ¨ÉÃgÉAiÀĪÀgÀÄ £ÀªÀÄUÉ UËgÀªÀ PÉÆqÀÄvÁÛgÉÆà E®èªÉÇà JA§ÄzÀÆ PÀÆqÀ £ÀªÀÄä PÀ®à£É/¹zÁÞAvÀ/£ÀA©PÉAiÀÄ£ÀߪÀ®A©¹zÀ CA±À. £ÀªÀÄä PÀªÀÄðUÀ½AzÀ AiÀiÁªÀÅzÉà ¥sÀ®ªÀ£ÀÄß ¤jÃQë¸ÀzÉà EgÀĪÀÅzÁzÀgÉ ‘DvÀäUËgÀªÀ’ zÀ «ZÁgÀ PÀÆqÀ ¤jÃQë¸À¨ÁgÀzÀAvÀºÀ «ZÁgÀªÁUÀĪÀÅ¢®èªÉÃ? ‘CºÀAPÁgÀPÉÌ GzÁ¹Ã£ÀªÉà ªÀÄzÀÄÝ’ JA§ UÁzÉ ªÀiÁw£À°è JµÀÄÖ ¸ÀvÀå ªÀÄvÀÄÛ ¸ÀvÀé«zÉ JAzÀÄ CjAiÀĨÉÃPÀÄ. EvÀgÀjAzÀ £ÀªÀÄä DvÀäUËgÀªÀPÉÌ ZÀÄåw GAmÁUÀÄwÛzÉ JA§ aAvÉAiÀÄ°èAiÉÄà £ÁªÀÅ PÀvÀðªÀå «ªÀÄÄRgÁzÁUÀ ‘PÀ®è¥Àà-UÀÄAqÀ¥Àà¤AzÀ ªÉÄt¸À¥Àà ZÉlÄÖ’ JA§AvÉ D PÀvÀðªÀå «ªÀÄÄRvÉAiÀÄ ¥ÀjuÁªÀÄ C£ÉÃPÀ ¸ÀAzÀ¨sÀðUÀ¼À°è CªÀiÁAiÀÄPÀgÀ ªÉÄïÉAiÉÄà DUÀ§ºÀÄzÀ®èªÉÃ? EzÀÄ ¤dPÀÆÌ C£À¥ÉÃQëvÀ. §ºÀıÀ: DvÁä©üªÀiÁ£À-PÀvÀðªÀå¥Á®£É JgÀqÀgÀ ¥Àæ±Éß JzÀÄgÁzÁUÀ PÀvÀðªÀå¥Á®£ÉAiÉÄà ªÉÆzÀ® DzÀåvÉ ¥ÀqÉAiÀĨÉÃPÀÄ. ºÁUÁzÁUÀ £ÁªÀÅ PÀ¼ÉzÀÄPÉƼÀÄîwÛzÉÝêÉAzÀÄ ¨sÁ«¸ÀĪÀ DvÀäUËgÀªÀ ¤dPÀÆÌ ºÉZÁÑUÀÄvÀÛzÉ. £ÀªÀÄä PÀvÀðªÀå¥Á®£ÉUÉ vÀ¯ÉzÀÆV £ÀªÀÄä ¤AzÀPÀgÀÆ, vÀqÀªÁVAiÀiÁzÀgÀÆ ¸ÀºÀ (vÀªÀÄä ªÀÄ£ÀzÉƼÀUÁzÀgÀÆ) ªÀÄÄAzÉ £ÀªÀÄUÉ vÀ¯É¨ÁVAiÉÄà ¨ÁUÀÄvÁÛgÉ. DzÀgÉ ¤dªÁV ¥ÀAiÀiÁð¯ÉÆÃa¹zÀgÉ, £ÀªÀÄä PÀvÀðªÀå¥Á®£É¬ÄAzÀ, EvÀgÀjAzÀ, UËgÀªÀ/¥Àæ±ÀA¸É/ªÀÄ£ÀßuÉ ¤jÃQë¸ÀĪÀÅzÀÆ PÀÆqÀ PÀªÀÄðAiÉÆÃUÀPÉÌ «gÀÄzÀÞ «ZÁgÀ. PÀvÀðªÀå¥Á®£É¬ÄAzÀ £ÀªÀÄä DvÁä©üªÀiÁ£À ºÉZÀÑ° CxÀªÁ PÀÄAzÁUÀ° - JgÀqÀPÀÆÌ £ÀªÀÄä ¥ÀæwQæAiÉÄ ±ÀÆ£ÀåªÁUÀĪÀvÀÛ £ÀªÀÄä AiÉÆÃZÀ£Á®ºÀj ¤gÀAvÀgÀ ¸ÁUÀ¨ÉÃPÀÄ. £ÀªÀÄUÉ ¥Áæ¥ÀÛªÁUÀ¨ÉÃPÁzÀÄÝ £ÀªÀÄUÉ RArvÁ ¥Áæ¥ÀÛªÁVAiÉÄà wÃgÀÄvÀÛzÉ. CzÀgÀ°è QAavÀÆÛ ¸ÀA±ÀAiÀÄ ¨ÉÃqÀ. ¨ÉÃPÁzÀzÀÄÝ PÀvÀðªÀå¥Á®£ÉAiÀÄ°è ¤µÉ×, C£À¥ÉÃQëvÀ ¥ÀæZÉÆÃzÀ£ÉUÀ½UÉ ±ÀÆ£Àå ¥ÀæwQæAiÉÄ, ¤gÀ¥ÉÃPÀë ¨sÁªÀ ªÀÄvÀÄÛ D ¢QÌ£À ¸ÁzsÀ£ÉAiÀÄ°è CZÀ® £ÀA©PÉ.

¥sÉÊ£À¯ï Q¸ï:

PÀvÀðªÀå¥Á®£É¬ÄAzÀ zsÀªÀÄð-¸ÀvÀåzÀ ¥Á®£É ªÀÄvÀÄÛ dAiÀĪÀµÉÖà £ÀªÀÄä UÀÄjAiÀiÁUÀ¨ÉÃPÀÄ. £ÀªÀÄä £ÀqÀªÀ½PɬÄAzÀ ‘JwÛUÉ dégÀ JªÉÄäUÉ §gÉ’ AiÀiÁUÀ¨ÁgÀzÀÄ.   ¥ÀæwPÀÆ® ¸À¤ßªÉñÀUÀ¼À®Æè £ÁªÀÅ UÉÊzÀ ¥ÁæªÀiÁtÂPÀ PÀvÀðªÀå¥Á®£É¬ÄAzÀ MzÀUÀĪÀ DvÀävÀȦÛAiÀÄ ªÀÄÄAzÉ DvÀäUËgÀªÀzÀ ¥Àæ±Éß £ÀUÀtåªÁ¢ÃvÀÄ/DUÀ¨ÉÃPÀÄ. VÃvÉAiÀÄ ¥ÀæPÁgÀ D¸ÀQÛgÀ»vÀªÁzÀ PÀªÀÄð ¥ÀgÀªÀĹ¢ÞAiÀÄ ªÀÄÆ®ªÀÄAvÀæ.

|| ²æà gÁªÀÄ dAiÀÄ gÁªÀÄ dAiÀÄ dAiÀÄ gÁªÀÄ ||

  [ªÀiÁZïð 2011 gÀ ²ªÀªÉÆUÀÎzÀ “£Á«PÀ” ¥ÀwæPÉAiÀÄ°è ¥ÀæPÀnvÀ ¯ÉÃR£À
                     * PÀ« ªÉA. ¸ÀÄgÉñï



Wednesday, March 2, 2011

ಹೇಗಿದೆ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಲೆ......?


ಬನ್ನಿ, ನಾವೂ ಕೈ ಜೋಡಿಸೋಣ...............................

ಹೀಗೇಕೆ? .......................... (ಮುಂದುವರೆದುದು)

* ಕಾಲು ಮುಟ್ಟಿ ನಮಸ್ಕರಿಸುವ ಬಹು ಮಂದಿಯೇ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ.

* ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ ಶೇ.90 ರಷ್ಟು ಮಂದಿ ಕುಡುಕರಿದ್ದಾರೆ. ಯಾವುದೇ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಅವಲೋಕಿಸಿ, ನಿಮ್ಮದೇ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಮಾಡಿನೋಡಿ ಇದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೂ ಇಂದಿಗೂ ಇದು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಯೆಂದು ಯಾರಿಗೂ ಅನಿಸಿಲ್ಲ.

* ಸಂಪ್ರದಾಯ, ಆಚರಣೆಗಳು ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಹಾನಿ ಉಂಟು ಮಾಡದೇ, ಪಾಲಿಸಿದವರಿಗೆ ಮುದ ನೀಡುವಂತಿದ್ದರೆ, ವಿಚಾರವಂತರು ಏಕೆ ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೆಯಬೇಕು? 

*ಉಳಿದ ಅಲ್ಪ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಗಾಗಿ ಸರಳಸೂತ್ರಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಾಳುವ ಬದಲು ಸತ್ಯಾಸತ್ಯತೆ, ಸತ್ಯದ ಅನ್ಷೇಷಣೆ, ಅಧ್ಯಯನ ಮುಂತಾದ ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಕೇ? ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯರು ಹೇಳಿದಂತೆ ಮುಪ್ಪಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಕರಣ ಕಲಿತೇನು ಪ್ರಯೋಜನ?

*ಆರೋಗ್ಯ, ನೆಮ್ಮದಿಗೆ ಹಾದಿಗಳು ಹಲವಾರು. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಂದೊಂದು ಹಾದಿ. ಅದನ್ನೂ ಅನುಸರಿಸದೇ ಬೇರೆಯವರ ರೀತಿ-ನೀತಿಗಳನ್ನು ಟೀಕಿಸುವುದರಲ್ಲಿಯೇ ತಮ್ಮ ಆರೋಗ್ಯ-ನೆಮ್ಮದಿಗೆ ಕಲ್ಲು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವವರೇ ಇಂದು ಅನೇಕ ಮಂದಿ.

* ತಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳಿಗಾಗಿ ಘೋರ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿಯೇ ಅನುಭವಿಸುವ/ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವ ಅನೇಕ ಮಂದಿಯನ್ನು ನಾವು ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ. ಆದರೂ   ಅವರ ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ, ನಡೆ-ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಬದಲಾವಣೆ ಕಾಣದು. ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತದ ಮಾತಂತೂ ಅತೀ ದೂರ.

* ಮೂರೂ ಬಿಟ್ಟವರು ಊರಿಗೆ ದೊಡ್ಡವರು - ತಿಳಿದೂ ಅವರ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಸಾಗುವವರು ಹಲವರು!

* ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಅವರವರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೇ ದೊಡ್ಡವು; ಆದ್ದರಿಂದ ಇತರರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗಿಲ್ಲ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸಮಯವು!

[ಮುಂದುವರೆಯುವುದು...]