ಹೀಗೇಕೆ.....?

                                                                             [ಮುಂದುವರೆದುದು]

* ಕಂಡದ್ದೆಲ್ಲಾ ಬೇಕು; ಪಡೆಯುವ ಶ್ರಮ ಮಾತ್ರಾ ಬೇಡ.

* ಬದುಕು ಅನಿಶ್ಚಿತ; ಸಾವು ಶಾಶ್ವತ. ಆದರೂ ಕೂಡಿಡುವುದು ಮಾತ್ರಾ ಅಪರಿಮಿತ.

* ಗಂಡ-ಹೆಂಡತಿ ಜಗಳ ಉಂಡು ಮಲಗುವ ತನಕ. ದಾಯಾದೀ ಜಗಳ ಜೀವವಿರುವ ತನಕ.

* ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಶಾಂತಿ-ನೆಮ್ಮದಿ-ಆರೋಗ್ಯ ಬೇಕು. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದರಲ್ಲೂ ಶಿಸ್ತು/ಸಂಯಮ ಮಾತ್ರಾ ಬೇಡ.

* ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಇರುವ ತನಕ. ಬಂಧು-ಬಾಂಧವರು ಮರೆಯಾಗುವ ತನಕ.

* ಗಂಡ (ಡು) ಮಾತ್ರಾ ಬೇಕು. ಗಂಡನ ಪರಿವಾರ ಮಾತ್ರಾ ದೂರದಲ್ಲಿರಬೇಕು.

* ಸೊಸೆ ಅತ್ತೆ-ಮಾವಂದಿರೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತು ನಗುನಗುತಾ ಬಾಳಬೇಕು. ತಗ್ಗಿ ಬಗ್ಗಿ ನಡೆಯಬೇಕು. ಎದುರು ಮಾತನಾಡಬಾರದು. ಆದರೆ ಮಗಳು....?

* ಟಿ.ವಿ. ನೋಡುವ ಅರ್ಧ ಸಮಯವಾದರೂ ನಮ್ಮ ಆತ್ಮ ಚಿಂತನೆಗೆ ಮೀಸಲಿಡಲಾಗದು.

* ಹಾಲಿಗೆ ಹುಳಿ ಹಿಂಡುವವರ ದಂಡೇ ಇಂದು ಜಾಸ್ತಿ.

* ಬೇರೆಯವರು ತೊಂದರೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲಿ ಎಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವವರೇ ಬಹು ಮಂದಿ.

* ವೃದ್ಧಾಪ್ಯ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಪದೇ ಪದೇ ಕಾಡುವ ರೋಗಗಳು ಸಾವನ್ನು ನೆನಪಿಸುವ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಗಂಟೆ ಇದ್ದಂತೆ. ಆದರೂ ಇದನ್ನರಿತವರು ಎಷ್ಟು ಮಂದಿ?

* ದಾನ ಕೊಟ್ಟದ್ದಕ್ಕೆ ಲೆಕ್ಕವುಂಟು; ಅಮೃತಶಿಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆತ್ತಿದ ಹೆಸರುಂಟು. ಪಡೆದದ್ದಕ್ಕೆ?

* ನಮ್ಮನ್ನು ಕಂಡರೆ ಅಸಡ್ಡೆ, ಅಗೌರವ ತೋರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನೇ ಓಲೈಸಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಅನೇಕ ಸಲ ಬಂದೊದಗುವುದು.

* ಮಳೆ ಬಂದು ತಂಪಾದ ಕೂಡಲೇ ಕಪ್ಪೆ 'ವಟರ್, ವಟರ್' ಎನ್ನುವುದು. ತೃಪ್ತಿಯಾಗಿ ಉಂಡವ 'ಢರ್' ಎಂದು ತೇಗುವನು. ಎಷ್ಟೇ ಕೊಟ್ಟು, ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ ಬಹುಜನರು ಸದಾ 'ಗುರ್, ಗುರ್' ಎಂದೇ ಗುರುಗುಟ್ಟುವರು.

* ಪರಿಣಾಮ ಅರಿತೂ ದುಷ್ಚಟಗಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗುವವರಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾವಂತರೇ ಹೆಚ್ಚು.

* ಆಮೋದ, ಆನಂದ, ಮೃಷ್ಟಾನ್ನ ಭೋಜನ, ಮನೋರಂಜನೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ಪ್ರತಿ ದಿನ ಬೇಕು. ಸದ್ವಿಚಾರ, ಸತ್ಸಂಗ, ಸದಾಚಾರ ಗಳ ವಿಚಾರ ನಂತರ ನೋಡಿದರಾಯಿತು.

* ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ಸಾವು ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗಿ ಜೀವನ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವವರೇ ಬಹು ಮಂದಿ.

* ಅಣು-ರೇಣು-ತೃಣ-ಕಾಷ್ಠ ಗಳೆಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಭಗವಂಗನಿದ್ದಾನೆಂಬ ಪರಮಭಾವದ ಅಭಾವವೇ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ.

* ನುಡಿದಂತೆ ನಡೆಯದೇ ಇರುವವರೇ ಇಂದು ಮಹಾನುಭಾವರು.

                                                                                                            [ಮುಂದುವರೆಯುವುದು]